జమ్మూకశ్మీర్ పునర్విభజన
భారత రాజ్యాంగం అమల్లోకి వచ్చే నాటికి కశ్మీర్ పార్ట్–బి రాష్ట్రాల జాబితాలో ఉండేది. 1956 రాష్ట్రాల పునర్వ్యవస్థీకరణ చట్టం ద్వారా మన దేశంలోని ఇతర రాష్ట్రాల మాదిరిగానే కశ్మీర్ ను రాజ్యాంగంలోని ఒకటో షెడ్యూల్లో చేర్చారు. జమ్మూకశ్మీర్లోని ప్రజలు మనోభావాలు ప్రధానంగా మూడు రకాలుగా విభజితమయ్యాయి.
ఒక వర్గం ప్రజలు కశ్మీర్ను పాకిస్తాన్లో విలీనం చేయాలని, మెజారిటీ ప్రజలు భారత్లోనే అంతర్భాగంగా ఉండాలని, భారత్లో భాగంగా కాకుండా, పాకిస్తాన్లో విలీనం చేయకుండా స్వతంత్ర కశ్మీర్గా ఉండాలని మరో వర్గం వాదన. వ్యూహాత్మకంగా పరిశీలిస్తే కశ్మీర్ సరిహద్దు సమస్య మాత్రమే కాదు. అది మన దేశ రక్షణకు సంబంధించిన ఒక ముఖ్యమైన అంశం.
దేశ విభజన కాలం నాటి పరిస్థితులు, కశ్మీర్ భారత్లో విలీనం చెందినప్పుడు ఒప్పంద పత్రంలోని అంశాలను ఆధారంగా చేసుకుని మన రాజ్యాంగ నిర్మాతలు జమ్మూకశ్మీర్కు 370 అధికరణ ద్వారా ప్రత్యేక ప్రతిపత్తిని కల్పించారు. ప్రజల మనోభావాలు దెబ్బ తినకుండా ఆ ప్రాంతం వారికి రక్షణ ఉంటుందని మన రాజ్యాంగం కల్పించిన భరోసానే ఆర్టికల్ 370.
జమ్మూకశ్మీర్ పునర్ వ్యవస్థీకరణ చట్టం–2019
భారత పార్లమెంట్ ఆమోదించిన జమ్మూకశ్మీర్ పునర్ వ్యవస్థీకరణ బిల్లుపై రాష్ట్రపతి రామ్నాథ్ కోవింద్ 2019, ఆగస్టు 9న తన ఆమోదముద్ర వేయడంతో చట్టంగా రూపొందింది. జమ్మూకశ్మీర్ను పునర్ వ్యవస్థీకరణ చట్టాన్ని అనుసరించి జమ్మూకశ్మీర్కు ఉన్న రాష్ట్ర హోదాను రద్దు చేస్తూ కశ్మీర్ను విభజించి రెండు కేంద్రపాలిత ప్రాంతాలుగా ఏర్పాటు చేశారు.
ప్రత్యేక విధానసభ కలిగి ఉన్న జమ్మూకశ్మీర్ను ఒక కేంద్రపాలిత ప్రాంతంగా అలాగే శాసనసభ లేని లడఖ్ను మరో కేంద్రపాలిత ప్రాంతం ఏర్పరిచారు. భారత రాష్ట్రపతి రామ్నాథ్ కోవింద్ ముందుగా 370 అధికరణను రద్దు చేశారు. అంటే 1954లో నాటి రాష్ట్రపతి బాబు రాజేంద్రప్రసాద్ జమ్మూకశ్మీర్ రాష్ట్రం కోసం ప్రత్యేకంగా జారీ చేసిన ఆర్డినెన్స్ తద్వారా కశ్మీర్కు కల్పించిన ప్రత్యేక ప్రతిపత్తి, ప్రత్యేక అధికారాలు కూడా రద్దు చేశారు. 370 అధికరణను రద్దు చేయడంతో కశ్మీర్కు కల్పించిన ప్రత్యేక ప్రతిపత్తి రద్దయింది.
అందువల్ల భారత రాజ్యాంగంలోని అంశాలు పూర్తిగా కశ్మీర్కు వర్తిస్తాయి. అలాగే జమ్మూకశ్మీర్ శాసనసభ ఆమోదం లేకుండానే భారత పార్లమెంట్ చేసే చట్టాలు పూర్తిగా మిగతా రాష్ట్రాల మాదిరిగానే కశ్మీర్కు వర్తిస్తాయి. అంటే రాజ్యాంగంలో మూడో అధికరణ ప్రకారం పార్లమెంట్ జమ్మూకశ్మీర్ భూభాగాన్ని పునర్ వ్యవస్థీకరణ చేసే అధికారాన్ని కలిగి ఉంటుంది. భూభాగాన్ని సవరించే విషయంలో కశ్మీర్ శాసనసభ ఆమోదం అవసరం లేదు.
లఢఖ్: లఢఖ్తోపాటు లెహ్, కార్గిల్ జిల్లాలు లఢఖ్ కేంద్రపాలిత ప్రాంతంలో భాగస్వాములవుతాయి.
పార్లమెంట్, శాసనసభ స్థానాలు
రాజ్యసభలో జమ్మూకశ్మీర్కు ఉన్న ప్రాతినిధ్యం నాలుగు స్థానాలు యథావిధిగా జమ్మూకశ్మీర్ కేంద్రపాలిత ప్రాంతానికి కొనసాగిస్తారు. నలుగురు రాజ్యసభ సభ్యులను జమ్మమూకశ్మీర్ శాసన సభ్యులు నైష్పత్తిక ప్రాతినిధ్య పద్ధతిపై ఎన్నుకుంటారు. లోక్సభలో జమ్మూకశ్మీర్కు ఉన్న ప్రాతినిధ్యం ఆరు స్థానాలు, వాటిలో లఢఖ్ ప్రాంతానికి ఒక స్థానం కేటాయించగా మిగిలిన ఐదు స్థానాలు జమ్మూకశ్మీర్ కేంద్రపాలిత ప్రాంతానికి కేటాయించారు.
శాసనసభ
జమ్మూకశ్మీర్ రాష్ట్రానికి రాజ్యాంగంలోని 239–ఎ అధికరణ వర్తిస్తుందని పునర్వ్యవస్థీకరణ చట్టంలో పేర్కొన్నారు. అందువల్ల కేంద్రపాలిత ప్రాంతమైన జమ్మూకశ్మీర్ ప్రత్యేక శాసనసభను కలిగి ఉంటుంది. శాసనసభ సభ్యుల సంఖ్య 111, పాకిస్తాన్ ఆక్రమిత కశ్మీర్కు కేటాయించిన 24 శాసనసభ స్థానాలు ఖాళీగా ఉంటాయి. మిగిలిన 87 స్థానాలకు ఎన్నికలు నిర్వహిస్తారు.
శాసనసభ ద్వారా ఏర్పడే మంత్రి మండలి పరిపాలనలో లెఫ్టినెంట్ గవర్నర్కు సలహాలిస్తూ శాసనసభకు సమిష్టి బాధ్యత వహిస్తుంది. శాసనసభలో ఎస్సీ, ఎస్టీ జనాభా ప్రకారం రిజర్వేషన్లు వర్తిస్తాయి. మహిళా ప్రాతినిధ్యం లేదని లెఫ్టినెంట్ గవర్నర్ భావిస్తే శాసనసభలో ఇద్దరు మహిళలకు నియామకం చేయవచ్చు.
జమ్మూకశ్మీర్ పరిధిలోకి వచ్చే జిల్లాలు
జమ్ము డివిజన్: దోడ, జమ్ము, కథువ, కిస్ట్వార్, పూంచ్, రాజౌరీ, రాంభన్, రీసి, సాంబ, ఉధంపూర్.
కశ్మీర్ డివిజన్: అనంతనాగ్, బందీపూర, బారాముల్లా, బుద్గాం, గందేర్బల్, కుల్గాం, కుప్వార, పుల్వామా, షోపియాన్, శ్రీనగర్.
లఢఖ్: లెఫ్టినెంట్ గవర్నర్ ద్వారా పాలన నిర్వహిస్తారు. 239 అధికరణను అనుసరించి భారత రాష్ట్రపతితో నియమించే లెఫ్టినెంట్ గవర్నర్ కేంద్ర ప్రభుత్వ ఆదేశాల ప్రకారం పరిపాలన కొనసాగిస్తారు.
జమ్మూకశ్మీర్ చరిత్ర
మన దేశానికి స్వాతంత్ర్య్ం వచ్చే నాటికి జమ్మూకశ్మీర్ స్వదేశీ సంస్థానాధీశుడైన రాజా హరిసింగ్ పాలనలో ఉండేది. దేశ విభజన కాలం నాటి పరిస్థితులు, పాకిస్తాన్ గిరిజన మూకల దాడిని దృష్టిలో ఉంచుకొని 1947, అక్టోబర్26న కశ్మీర్ను భారత్లో విలీనం చేస్తూ హరిసింగ్ విలీన పత్రంపై సంతకాలు చేశారు. 1951లో ఏర్పడిన జమ్మూకశ్మీర్ రాజ్యాంగ సభ 1957, జనవరి 26 నాటికి సొంత రాజ్యాంగాన్ని రూపొందించి అమల్లోకి తీసుకువచ్చింది.
హరిసింగ్, అతని కుమారుడు కరణసింగ్లు సదర్ ఏ రియాసత్లుగా(గవర్నర్), కశ్మీర్ సింహంగా పేరు పొందిన షేక్ అబ్దుల్లా వజీర్ ఏ ఆజంగా (ప్రధాని) వ్యవహరించారు. 1965లో సదర్ ఏ రియాసత్ను గవర్నర్గా, వజీర్ ఏ ఆజంను ముఖ్యమంత్రిగా మార్చారు. రాజ్యాంగం 21వ భాగంలోని 370 అధికరణ ద్వారా కశ్మీర్కు కల్పించిన ప్రత్యేక సదుపాయాలు కేవలం తాత్కాలికమైనవిగా పేర్కొన్నాయి.
అయితే, 1975లో ఇందిరాగాంధీ, షేక్ అబ్దుల్లాకు మధ్య కుదిరిన ఒప్పందం ప్రకారం కశ్మీర్కు స్వయం ప్రతిపత్తిని కల్పించడానికి ప్రజా నిర్ణయ సేకరణ జరపాలనే డిమాండ్ను అబ్దుల్లా వదులుకున్నారు. 1954లో జారీ చేసిన రాష్ట్రపతి ఉత్తర్వులు, రాజ్యాంగ ప్రవేశిక, మొదటి, రెండు, మూడు భాగాల్లోని అంశాలు కొన్ని మార్పులతో జమ్ముకశ్మీర్కు వర్తించేటట్లు జారీ చేశారు. 1958లో రాష్ట్రపతి ఉత్తర్వుల ద్వారా కాగ్ అధికారాలు, 12, 13, 14 భాగాలు వర్తించేలా మార్పులు చేశారు.
ప్రత్యేక ప్రతిపత్తిరద్దు వల్ల మార్పులు
జమ్మూకశ్మీర్ ప్రత్యేక రాజ్యాంగాన్ని కలిగి ఉండే అవకాశం లేదు. కశ్మీర్ ప్రజలకు కల్పించే రాష్ట్ర పౌరసత్వం రద్దవుతుంది. అంటే భారత పౌరసత్వం మాత్రమే వర్తిస్తుంది. భారతీయులు ఎవరైనా కశ్మీర్ భూములు, ఆస్తులు కొనుగోలు చేయవచ్చు. జమ్మూకశ్మీర్కు ఉన్న ప్రత్యేక పతాకం రద్దవుతుంది. కేవలం జాతీయ జెండాను మాత్రమే ఎగురవేయాలి.
సమాచార హక్కు చట్టం వర్తిస్తుంది. ఆర్థిక అత్యవసర పరిస్థితి వర్తిస్తుంది. ఏ విధమైన అత్యవసర పరిస్థితినైనా వర్తింపజేయవచ్చు. ఉమ్మడి జాబితా, అవశిష్ట అంశాలపై కేంద్రమే సంపూర్ణ అధికారాన్ని కలిగి ఉంటుంది. శాసనసభ పదవీకాలం గతంలో మాదిరిగా ఆరు సంవత్సరాలు కాకుండా సాధారణంగా ఐదు సంవత్సరాలుగానే ఉంటుంది.